مسأله 7- رساندن آب به ترك‌هايى كه پشت دست پيدا مى‌شوند اگر فراخ باشند- به طورى كه داخل آن‌ها ديده شود- واجب است وگرنه واجب نيست.

مسأله 8- برآمدگى پوست- مانند تاولى كه موقع سوختن به وجود مى‌آيد- تا زمانى كه باقى است اگر چه پاره شود شستن ظاهر آن كفايت مى‌كند و رساندن آب به زير پوست واجب نيست، بلكه اگر قسمتى از پوست جدا شده و قسمتى باقى مانده باشد، شستن ظاهر قسمت باقى مانده كفايت مى‌كند و كندن تمام آن واجب نيست. و اگر زير تمام پوست پيدا شود ولى پوست هنوز متصل است كه گاهى مى‌چسبد و گاهى نمى‌چسبد، شستن زير آن واجب است و چنانچه (هنگام وضو گرفتن) چسبيده باشد بلند كردن يا كندن آن واجب است.

مسأله 9- وضو گرفتن به طريق ارتماس (فرو بردن دست و صورت در آب) با مراعات شستن از بالا به پايين صحيح است، ليكن در شستن دست چپ بايد موقع بيرون آوردن دست از آب نيّت شستن كند تا مسح با آب جديد (كه آب وضو نيست) نباشد، بلكه در شستن دست راست نيز بايد به همين ترتيب عمل كند، مگر اينكه قسمتى از دست چپ را نشسته بگذارد كه آن را با دست راست بشويد تا آبى كه در دست راست مى‌ماند از آب وضو باشد.

مسأله 10- برطرف كردن و يا حركت دادن چيزى كه مانع رسيدن آب به مواضع وضو است به طورى كه آب به زير آن برسد واجب است. و در صورتى كه در وجود مانع شك كند اگر شكّش منشأ عقلايى نداشته باشد نبايد به شك خود اعتنا كند. ولى اگر در چيزى (كه موجود است) شك كند كه مانع از رسيدن آب هست يا نه، واجب است يا آن را برطرف نمايد و يا آب را به زير آن برساند.

مسأله 11- برداشتن پوسته‌اى كه موقع خوب شدن زخم روى آن مى‌بندد واجب نيست و شستن ظاهر آن اگر چه برداشتنش آسان باشد كفايت مى‌كند. اما دارويى كه روى زخم چسبيده تا زمانى كه برداشتنش ممكن نباشد مانند جبيره است كه شستن ظاهر آن كافى است ولى اگر برداشتن آن آسان باشد بايد برداشته شود.