اما كيفيت تطهير با آب قليل: چنانچه چيزى- غير از ظرف- با بول نجس شده باشد، بايد دو بار شسته شود و احتياط (واجب) آن است كه اين دو بار شستن غير از شستن براى برطرف نمودن بول باشد. و چيزى كه با غير بول نجس شده چنانچه ظرف نباشد، بعد از برطرف كردن نجاست، يك بار شستن در آن كفايت مى‌كند. و نبايد به آن شستنى كه نجاست را برطرف مى‌كند اكتفا نمود، البته اگر آب بعد از برطرف كردن نجاست، همچنان به صورت مستمر جريان داشته باشد كفايت مى‌كند. و در تطهير با آب قليل، جدا شدن غساله (آبى كه با آن شسته شده است) از آن چيز نجس، معتبر است، بنا بر اين چيزهايى كه- مانند لباس- آب در آن‌ها نفوذ مى‌كند و قابل فشار دادن هم هستند بايد با فشار و مانند آن، غساله را از آن‌ها جدا نمود. و چيزهايى كه آب در آن‌ها نفوذ نمى‌كند- اگر چه رطوبت نفوذ مى‌نمايد، مثل صابون و حبوبات- و قابل فشار دادن هم نيستند به مجرد اينكه آب روى آن‌ها ريخته شود ظاهر آن‌ها پاك مى‌شود و نجس ماندن داخل آن‌ها ضررى نمى‌رساند و داخل آن‌ها به تبعيت از ظاهر، پاك نمى‌شود.

اما ظرف: چنانچه با ولوغ سگ (خوردن با كنار زبان) نجس شود، به اين صورت كه سگ از ظرف، آب يا چيز ديگرى بخورد كه بر آن ولوغ صدق نمايد، بايد سه مرتبه شسته شود كه اوّلى آن‌ها با خاك- يعنى خاك مالى كردن- است و احتياط (واجب) آن است كه خاك پاك باشد. و چيزى حتى در وقت اضطرار جاى خاك را نمى‌گيرد و در شستن با خاك، بنابر احتياط (واجب) بايد اولًا آن را با خاك خالص خاك مالى كرد سپس آن را بعد از ريختن مقدار كمى آب كه آن را از خاك بودن خارج نكند، خاك مالى نمود. و احتياط (واجب) آن است كه دهان سگ با هر كيفيتى به ظرف خورده باشد، به ولوغ ملحق گردد؛ مثل ليسيدن و مانند آن، و آشاميدن بدون ولوغ، و ريخته شدن آب دهان سگ در ظرف بدون ولوغ. و بنابر اقوى تماس ساير اعضاى سگ با ظرف، ملحق به ولوغ نمى‌شود و البته احتياط كردن خوب است.

مسأله 1- ظرفى كه با ولوغ سگ نجس شده، چنانچه به علت تنگ بودن دهانه آن و يا جهات ديگر، خاك مالى كردن آن به طور معمول ممكن نيست، بايد به هر نحوى كه ممكن است آن را خاك مالى نمود و لو به اينكه (مقدارى خاك داخل ظرف كرده و) پارچه‌اى را