و اما كيفيت تطهير غير آب به وسيله آب، پس در باران به اين صورت است كه اگر بعد از برطرف شدن عين نجاست و بعد از خاك مالى ظرفى كه سگ در آن ولوغ كرده (يعنى از آب و يا مايع داخل آن با كنار زبانش خورده) باران همه جاى آن را فرا بگيرد كفايت مى‌كند. و چنين است در كر و جارى، ولى (در آن دو) بنابر احتياط (واجب) بايد در چيزهايى كه قابل فشردن مى‌باشند با فشردن يا ماليدن و يا جمع كردن (چلاندن) و مانند اين‌ها حتى مثل حركت با فشار زير آب، آب داخل آن بيرون آيد. و فرقى بين اقسام نجاسات و انواع چيزهايى كه نجس مى‌شوند نيست، مگر در مورد ظرفى كه سگ در آن ولوغ كرده و يا خوك از آن مايعى خورده و يا موش صحرايى در آن مرده باشد، كه بنابر احتياط (واجب) تطهير چنين ظرفى در آب كر يا جارى بايد مثل تطهير آن با آب قليل انجام شود، بلكه احوط اولى آن است كه تطهير هر ظرف نجسى (در كر و جارى) مثل تطهير با آب قليل باشد؛ اگر چه ارجح آن است كه در كر يا جارى يك مرتبه شستن ظرف نجس كفايت مى‌كند. اما غير ظرف، چنانچه چيزى باشد كه آب و نجاست در آن نفوذ نمى‌كند، بعد از رفع مانع- در صورت بودن آن- و بعد از برطرف كردن عين نجاست، به صرف فرو بردن آن در كر يا جارى پاك مى‌شود و اگر چيزى باشد كه آب در آن نفوذ مى‌كند و قابل فشار دادن هم نيست مانند كوزه و چوب و صابون و مانند اين‌ها، به مجرد آن‌كه در كر يا جارى فرو برده شود، ظاهر آن پاك مى‌شود و در صورتى كه آب مطلق به باطن (مغز) اين‌ها برسد به طورى كه عرفاً گفته شود كه باطن اين‌ها با آب شسته شده، باطن آن‌ها (هم) پاك مى‌شود، ولى نفوذ رطوبت به باطن آن‌ها كفايت نمى‌كند. و چنين چيزى (شسته شدن باطن آن‌ها) در نهايت اشكال است، بلكه ظاهر آن است كه چنين چيزى تحقق پيدا نمى‌كند مگر به ندرت. و اگر در تحقق آن شك شود- به اين ترتيب كه ندانيم آب نفوذ نموده و يا آن‌كه بعد از نفوذ، شستن تحقق پيدا كرده است- محكوم به بقاى نجاست است. اما اگر يقين به نفوذ و شسته شدن پيدا شود، و ليكن در اينكه آب بر مطلق بودنش باقى‌مانده (يا مضاف شده) شك شود، حكم به پاك شدن آن مى‌شود. و درباره تطهير با آب كر و جارى مسائل ديگرى نيز هست كه در ضمن مسائل آينده ذكر خواهد شد.