سر كوى تو، به جان تو قسم جاى من است‌

به خم زلف تو، در ميكده مأواى من است‌

عارفانِ رُخ تو جمله ظَلومند و جَهول‌

اين ظلومىّ و جهولى سَرْ و سوداى من است‌

عاشق روى تو حسرت‌زده اندر طلب است‌

سر نهادن به سر كوى تو فتواى من است‌

عالم و جاهل و زاهد همه شيداى تواند

اين نه تنها رقم سرّ سُويداى من است‌

رُخ گشا، جلوه نما، گوشه چشمى انداز

اين هواى دل غم‌ديده شيداى من است‌

مسجد و صومعه و بُتكده و دير و كنيس‌

هركجا مى‌گذرى ياد دل‌آراى من است‌

در حجابيم و حجابيم و حجابيم و حجاب‌

اين حجاب است كه خود راز مُعمّاى من است‌