عاشق دوست ز رنگش پيداست‌

بى‌دلى از دل تنگش پيداست‌

نتوان نرم نمودش به سخن‌

اين سخن از دل سنگش پيداست‌

از در صُلح بُرون نايد دوست‌

ديگر امروز ز جنگش پيداست‌

مى‌زده‌ست از رُخ سُرخش پُرسيد

مستى از چشم قشنگش پيداست‌

يار امشب پى عاشق‌كشى است‌

من نگويم؛ ز خدنگش پيداست‌

رازِ عِشق تو نگويد «هندى»

چه كُنم من، كه ز رنگش پيداست‌