هر كُجا پا بنهى حُسن وى آنجا پيداست‌

هر كُجا سر بنهى سجده‌گه آن زيبا است‌

همه سرگشته آن زلف چليپاى ويند

در غم هجر رُخش اين همه شور و غوغا است‌

جُمله خوبان بَرِ حُسن تو سجود آوردند

اين چه رنجى است كه گنجينه پير و بُرنا است‌

عاشقان صدرنشينان جهان قُدسند

سرفراز آنكه بدرگاه جمال تو گدا است‌

فارغ از ما و منست آنكه بكوى تو خزيد

غافل از هر دوجهان كى به هواى من و ما است؟!

بركن اين خِرقه آلوده و اين بُت بشكن!

به در عشق فرود آى كه آن قبله‌نما است‌