اى پير خرابات دل‌آبادم كُن‌

از بندگى خويشتن آزادم كُن‌

شادى به‌جُز از ديدن او رَنج بود

شادى بزداى از دلم شادم كُن‌

اى پير بيا بحق من پيرى كُن‌

حالم دِه و ديوانه زنجيرى كُن‌

از دانش و عقل يار را نتوان يافت‌

از جهل در اين راه مددگيرى كُن‌