بى‌هواى دوست، اى جان دلم، جانى ندارم‌

دردمندم، عاشقم، بى‌دوست درمانى ندارم‌

آتشى از عشق در جانم فكندى، خوش فكندى‌

من كه جُز عشق تو آغازى و پايانى ندارم‌

عشق آوردم در اين ميخانه با مشتى قلندر

پر گشايم سوى سامانى كه سامانى ندارم‌

عالم عشق است هرجا بنگرى از پست و بالا

سايه عشقم كه خود پيدا و پنهانى ندارم‌

هرچه گويد عشق گويد، هرچه سازد عشق سازد

من چه گويم، من چه سازم، من كه فرمانى ندارم‌

غمزه كردى، هرچه غير از عشق را بُنيان فكندى‌

غمزه كُن بر من كه غير از عشق بُنيانى ندارم‌

سر نهم در كوى عشقت، جان دهم در راه عشقت‌

من چه مى‌گويم كه جُز عشقت سر و جانى ندارم‌

عاشقم، جز عشق تو در دست من چيزى نباشد

عاشقم، جز عشق تو، بر عشق بُرهانى ندارم‌