در پايان اين پيشگفتار تذكر نكته اى كه در فصل يكم بيان شد , سودمند است و آن اينكه حل مشكل را هرگز نمى توان در فرق بين ثبات دين و تغير فهم دينى دانست , زيرا اين فرضيه هرگز ثباتى براى دين قائل نيست چرا كه بر اساس فرضيه مزبور فهم دينى عصرى و سيال است و هيچ فهمى نيست كه ثابت باشد بنابراين قضيه[ دين مقدس است] و قضيه[ دين ثابت است] هر دو معرفت دينى و فهم بشرى اند ممكن است در آينده نزديك يا دور معرفت دينى درباره قداست و ثبات دين تغيير كند آن روز فهم بشرى چنين خواهد شد كه العياذ بالله دين مقدس و ثابت نيست

گاهى صاحب فرضيه به لزوم آن ناخودآگاه زبان مى گشايد و چنين مى گويد[ : و به همين سبب محكم و متشابه امور ثابتى نيستند ممكن است آيه اى امروز متشابه باشد و فردا محكم شود و بالعكس , و آنها كه با مشاغبات مفسران بر سر معنى محكم و متشابه آشنايند قدر اين نكته را مى دانند] اگر احتمال تشابه در هر محكمى و احتمال احكام در متشابهات روا باشد , و بر اساس احتمال تغيير همه معارف بشرى هيچ آيه اى بطور مطلق و ثابت محكم نباشد , چنين احتمال مى رود كه معاذ الله آيه [ ليس كمثله شى