مثلا يك مهندس كشاورزى كه معناى درخت را ادراك مى كند , چنين نيست كه درخت در ذهن و خارج داراى دو معنا بوده و آنگاه معناى ذهنى آن از معناى خارجى حكايت كند البته درخت داراى دو وجود خارجى و ذهنى است , اما به دليل اين كه ماهيت آن واحد است لوازم ماهوى آن در خارج و ذهن بگونه اى يكسان آن را همراهى مى كند

در معانى اعتبارى نيز كه به اعتبار معتبرين , يعنى به وجود اعتبارى موجود بوده و فاقد وجود خارجى و يا ذهنى هستند تحليل فوق صادق است , زيرا در اين موارد گرچه اعتبار معتبر كه ممكن است شارع باشد , با فهم فقيه و كسى كه از آن اعتبار آگاه مى گردد دوگانه است و به همين لحاظ بين فهم فقيه و مانند آن يعنى معلوم بالذات با معتبر به وجود اعتبارى يعنى معلوم بالعرض تفاوت است وليكن مفهوم