علوم مختلف با توجه به جايگاهى كه در مجموعه معارف دينى داشته و نقش تاييدى و ارشادى اى كه دين در احكام عقلى و حسى و همچنين در تامين برخى از اصول فوق عقلانى آنها دارد مى توانند استفاده هاى گوناگونى را از وحى و الهام غيبى ببرند و در صورتى كه پيوند علوم با وحى به شيوه مذكور برقرار گردد , يعنى علوم اصول و مبادى فلسفى خود را بر بنيان هستى شناسى الهى سازمان داده و با وحى به عنوان يكى از منابع معرفتى كه در برخى از موارد نقش تاييدى و ارشادى و در بعضى از موارد نقش تاسيسى دارد , بنگرند , همه آنها به عنوان جزيى از معرفت دينى , به تبيين بخشهاى مختلف آفرينش , مشغول بوده و هرگاه در داوريهاى خود به حقيقتى دست يابند , به مفهومى كه مورد اعتبار و نظر دين بوده , و از تاييد الهى برخوردار است , نائل خواهند شد و بدينسان علم نه تنها در دايره اصول و يا فروع دين بلكه در تمام حوزه هائى كه اسلام ( قرآن و عترت ) درباره آنها قواعدى را ارائه مى نمايد , علاوه بر ثباتى كه خصيصه همه گزاره هاى علمى است از تقدس الهى نيز بهره ور مى گردد

علومى كه به بركت همراهى با وحى خصلت دينى خود را بازيافته و از تقدس الهى بهره مى برند به تناسب اهداف و موضوعات خود از روشهاى خاص ترى استفاده مى كنند , برخى از آنها كه در پى شناخت كليات عوالم هستند جز به برهان اعتماد نكرده و جز يقين طلب نمى كنند , اين علوم علاوه بر استفاده از اصول بين و مبين عقلى كه در موارد بسيارى از كتاب و سنت نيز بگونه اى تاييدى و ارشادى به