معرفت شناسى و فلسفه

در فصول گذشته اشاراتى چند به ربط دانش معرفت شناسى با مباحث فلسفه و هستى شناسى ارائه شد , براى تبيين اين معنا فصلى مستقل با عنوان مبادى فلسفى معرفت شناسى به اين موضوع اختصاص مى يابد , قبل از پرداختن به آن فصل برخى از مقدمات لازم ارائه مى شود

موارد استعمال علم و معرفت

علم و معرفت به معناى ادراك مطلب است , اعم از آن كه بطور تصور يا تصديق باشد , اين معنا به حسب مصاديق گوناگون خود استعمال هاى مختلفى پيدا مى كند , تفاوت مصاديق علم نيز از ناحيه تفاوتى است كه در متعلق علم وجود دارد , اينك برخى موارد استعمال آن بيان مى شود

الف : گاه علم و معرفت گفته مى شود , و تنها همان معنا و ماهيت اصلى آن مراد است , در اين صورت علم بر تمام مصاديق خود قابل حمل مى باشد

ب : گاه علم به مجموعه مباحثى اطلاق مى شود كه در فلسفه درباره اصل هستى علم و يا نحوه هستى آن تنظيم ميشود , علم در اين معنا بخشى از مسائل فلسفه است كه به وجود شناسى علم مى پردازد

ج : گاهى ديگر كلمه علم به مجموعه قضايا و مسائل مرتبطى اطلاق مى گردد كه با موضوع و هدفى واحد انسجام يافته و هماهنگى خود را دارا مى باشند مانند علم طب , فلسفه , كلام

د : گاه منظور از علم سلسله مباحثى است كه از تاريخ و يا