در طى مباحث گذشته روشن شد كه تنها آنكس مى تواند ادعاى كامل بودن و خاتميت دين خود را بنمايد كه از نشئه ناسوت و طبيعت گذر كرده و به قلمرو ملكوت و از آنجا به جبروت بار يافته باشد و از لوح محفوظ و ام الكتاب و كتاب مبين بهره برده و به خزائن الهى وارد و دو قوس نزول و صعود وجود را طى كرده و در مقام او ادنى به لقاء الله نائل گرديده باشد , زيرا هر اسوه اى به مقدار راهى كه پيموده متاسيان خود را راه مى نمايد او اسوه اى است كه با عروج به جايگاه قدس ربوبى اشراف شهودى بر عوالم وجودى پيدا كرده , و از اين طريق كاملترين قوانين را براى سلوك بندگان خدا , به آنها ابلاغ مى نمايد

با توجه به اين مقام است كه امير بيان على عليه السلام در نهج البلاغه از آگاهى خود بر حقايق جهان هستى اطلاع داده و به اين آيه از قرآن كريم نيز استشهاد مى نمايد[ ما فرطنا فى الكتاب من شيى

اشخاص بسيارى ممكن است ادعاى كمال نموده و يا داعيه خاتميت داشته باشند چنانكه تاريخ گذشته بشر از متنبيان فراوانى خبر مى دهد كه به دروغ از نبوت دم مى زده اند

قرآن كريم در طى بيان دعوى مقام از ادعاى گروهى از اهل كتاب ياد مى كند كه نه تنها دين خود بلكه دين مشركان و بت پرستان را نيز اكمل از اسلام مى خوانند[ الم تر الى الذين اوتوا نصيبا من الكتاب يومنون بالجبت و الطاغوت و يقولون للذين كفروا هولاء اهدى من الذين امنوا سبيلا