خاتميت و كمال دين و تفاسير مختلف از آن

خاتميت و كمال دو امر متلازمند , يعنى ممكن نيست دين و آئينى خود را خاتم اديان بداند و داعيه كمال نداشته باشد و يا آن كه داعيه كمال نهائى داشته باشد و خود را به عنوان دين خاتم معرفى ننمايد البته منظور از كمال در اين مساله همانا كمال نفسى است كه مبرى از تمام نقائص است وگرنه كمال نسبى به دليل آن كه با برخى از نقائص همراه است دليل بر خاتميت نبوده و ملازم با آن نمى باشد

آن مكاتبى كه تدبير دنيوى , روابط فردى و اجتماعى انسان را بر اساس دانش حسى و تجربى , مورد نظر قرار ميدهند هرگز نمى توانند داعيه كمال و يا خاتميت داشته باشند بسيارى از اين مكاتب هستند كه صراحتا كمال و خاتميت را نفى كرده و خويشتن را فقط دست اندر كار تفسير و يا تغيير جهان مى دانند بدون آن كه ديگر تفاسير و يا تغييرها را انكار نموده و يا آن كه داعيه برترى بر آنها را داشته باشد