گروه سوم همانها هستند كه نور خدا را در آئينه فطرت خود مشاهده مى كنند , اين گروه با شناخت حقيقت الهى خود اين سعادت را مى يابند كه چهره الهى ملك و ملكوت را نيز مشاهده كنند

با اين گفتار پرده از اين معما برداشته مى شود , كه طبيعت در ذات خود زنده به حيات الهى است و آنچه كه انسان در قوس صعود خود به آن مى رسد مشاهده اين مشهد است او حقيقتى را در مى يابد كه ديگران از دريافت آن تا روز ظهور حق كه روز قيامت است محرومند

انسانى كه به حرم دل راه مى يابد , خويشتن را آئينه دار جمال و جلال الهى مى بيند , او نه در خود سرپرستى جز خدا مى بيند و نه در بيرون جز از او مى شنود لذا در حركات و سكنات و بلكه در جزم و عزم خود ولايت و مشيت پروردگار را مشاهده كرده و مى گويد[ عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود و نقض الهمم ] ( 63 ) يعنى در همانجا كه عزمى گشوده مى شود و گرهى گسسته و يا قصدى نقض مى گردد , خداى را ديده و مى شناسم

و در طبيعت نيز كلام الهى را مى شنود و پاسخ مى گويد , طبيعت همواره ناطق و ذاكر است و اينك اين اوست كه به وراثت از موسى كليم عليه السلام با آن هم سخن است و اين عجيب نيست بلكه سنت هميشگى خداوند است كه[ العلماء ورثه الانبياء ] ( 64 ) يعنى