پس آنها كه در دنيا طبيعت را بدون ارتباط با ماوراء آن و حس را بدون لحاظ عقل و دنيا را بدون توجه به آخرت مشاهده كرده اند اينك در آخرت از رحمت خداوند بى بهره بوده و جز خشم و غضب او چيزى را نمى بينند و از اينروست كه در عين كورى و نابينايى بر آنچه كه از خشم و غضب ديده و يا شنيده اند اين چنين گواهى مى دهند [ , و لو ترى اذا المجرمون ناكسوارو سهم عند ربهم ربنا ابصرنا و سمعنا

از سوى ديگر مومنان همانگونه كه در دنيا از نظر به حرام خوددارى كرده و گوش به سخن حرام نمى سپارند , در آخرت نيز از شنيدن خروش و فرياد دوزخ مصون مى مانند[ لا يسمعون حسيسها و هم فيما اشتهت انفسهم خالدون

علم و عالم

نظر درباره دين و شريعت متفرع بر جهان بينى و هستى شناسى است و هستى شناسى خود متاثر از مسئله شناخت علم و ابزارها و ملاكهاى آن است ليكن سلسله تحقيق به اينجا ختم نمى شود زيرا مسائلى از قبيل , بداهت اصل واقعيت و امكان شناخت آن و وجود ملاك و ميزان براى معرفت و هم چنين شناخت جهان و معرفت به