معارف دينى كه مستقر در متن آفرينش هستند از اين قاعده كلى مستثنى نيستند , اين معارف قوانين ثابت و ازلى هستند كه انسان با گذر و گذار در مراتب آن , زمينه وجود خود را گلزار گلهاى رنگارنگ آن مى كند , بنابراين دين همانند يك پاره سنگ نيست كه چونان ماده اى خام در معرض حواس گوناگون قرار گرفته و در قالب فرضهاى مختلف سازمان يابد , بلكه خود مجموعه اى از حقايق , قواعد و قوانين ثابت است , برخى از اين حقايق و معارف غيبى مربوط به خداوند سبحان , اسماء حسنى و صفات علياى اوست , كه در قوس نزول و پديد آمدن اشياء نقش دارند و بعضى ديگر مربوط به قيامت , حساب و صراط و مراتب فوق آن است كه در قوس صعود سهم دارند و برخى درباره وحى و رسالت و عصمت و طهارت است و بعضى درباره سنتهاى ثابتى است كه يا جريان طبيعت را نظم و قرار مى بخشد و يا آن كه زندگى فردى و اجتماعى انسان را سازمان مى دهد , اين سنتها نيز همانند ديگر معارف دينى از دستبرد حوادث ايام مصون و محفوظ اند , آنچه كه با حادثه ها دگرگون مى گردد , مصاديقى مى باشد كه عليرغم سيلان محكوم به آن سنتها است

اين مجموعه معارف داراى مراتب متفاوت است هر كس به توان خود مقدارى از آن را فرا مى گيرد بنابراين اگر انسان نتواند به افق اعلاى آن معارف كه متعلق به معصومين عليهم افضل صلوات المصلين است دست يابد از ادراك اصول و كليات آنها در سطح دانش مفهومى و هم چنين از ادراك پائين ترين مراتب آن كه مربوط به فروع