آن كس كه عليرغم فهم و يقين به آيات و بينات اقامه شده بر انكار خود اصرار مى ورزد معاند لجوجى است كه از هرگونه ايمان محروم مى باشد , زيرا پس از فهم بطلان آنچه كه قبلا به آن ايمان داشته است مجالى براى ايمان سابق او نيز باقى نمى ماند

ايمان همانگونه كه در اصل بود خود , نيازمند به علم است در شدت و ضعف نيز تابع آن است , البته در اين مسئله نيز بين تلازم وجودى و عدمى فرق است يعنى بقا و درجات مختلف ايمان همانند اصل وجود آن , متكى به بقا و درجات متفاوت علم است ولى عكس آن صادق نيست , زيرا ممكن است كسى عالم بى عمل باشد و