البته بايد دانست كه قول به تخطئه هرگز به معناى انحصارى دانستن فهم دين و اختصاص دادن آن به افرادى خاص نيست تا آن كه كسى ادعا كند فهم دين مخصوص به كسى نيست

شارح حكمت الاشراق در مورد اختصاصى نبودن معرفت مى گويد تاكنون كشف نشده است كه علم و معرفت براى گروهى خاص وقف شده باشد , ليكن اين نكته هست كه باز بودن در علم به اين معنا نيست كه هر كس كه ادعاى دين شناسى دارد دين شناس و دين فهم باشد , چه اين كه عدم اختصاص علم طب يا رياضى به افرادى خاص به اين معنا نيست كه هر كس كه از راه مى رسد طبيب و يا رياضى دان باشد , بلكه اظهار نظر در اين علوم محتاج به تحصيل مبادى و فراگيرى قواعد مهم آنست

براى فهم معارف دينى بايد وحى الهى و قرآن ناطق را آموخت البته براى ديندارى علاوه بر درس دين , درد دين نيز لازم است چه اين كه درد دين بدون درس دين نيز , حاصل نخواهد شد

يكى از نتائج دقت در متون دينى و روش دين شناسى علماى راستين همانا فرق گذاشتن بين مفاهيم اصيل دينى و بين موضوعهاى