هدايت الهى همانگونه كه با رحلت پيامبران صاحب كتاب بوسيله انبيائى كه مفسر و مبين كتاب آنها بودند تداوم پيدا مى كرد , بعد از ارتحال پيامبر ( ص ) اسلام نيز از حركت خود باز نمى ماند

پيامبر اسلام صلى الله عليه و على آله , در مورد آنچه كه در بعد از رحلت او جهت هدايت مردم باقى مى ماند اين گونه خبر مى دهد[ انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتى ] ( 47 ) يعنى من در ميان شما دو متاع وزين و دو استوانه استوار باقى مى گذارم , آن دو عبارت از كتاب خدا و عترت من اند

عترت پيامبر در كنار قرآن مجموعا همان شريعت ناطق هستند كه پس از پيامبر باقى و برقرارند , اين مجموعه بى آن كه در دلالت آن نقص و فتورى باشد بيان كامل آفرينش و پرورش انسان است

عمومات و اطلاقاتى كه در اين شريعت وجود دارد به مخصصات و مقيدات آن تخصيص و تقييد مى خورد , و متشابهاتى كه در آن يافت مى شود به محكمات آن مبين مى گردد , بنابراين تمسك به بخشى از اين مجموعه و ترك بخشى ديگر , در واقع ترك وحى و هدايت الهى است , زيرا هر كس كه تنها به مطلقات و عمومات آن رجوع كند از مقيدات و مخصصات آن باز مى ماند , و هر كس كه تنها به متشابهات آن تمسك ورزد از محكمات آن دور خواهد ماند

پس تمسك به قرآن همراه با تمسك به سنت و عترت پيامبر است و عترت پيامبر ( ص ) حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا سلام الله عليها و دوازده معصوم ديگرند كه پس از رحلت پيامبر هرگز از قرآن