3. در جای دیگر، مسیحیها هم به یهود افزوده شدهاند و جمعا مورد تخطئه قرآن قرار گرفتهاند:

و قالوا لن یدخل الجنّة الّا من کان هودا او نصاری، تلک امانیهم، قل هاتوا برهانکم ان کنتم صادقین. بلی من اسلم وجهه للّه و هو محسن فله اجره عند ربّه و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون [1].

«و گفتند جز یهودی یا نصرانی کسی داخل بهشت نمیشود. این «آرزوها» ی ایشان است. بگو اگر راستگویید دلیلتان را بیاورید. چرا، هر کس که خویشتن را تسلیم خدا کند و نیکوکار باشد اجرش در نزد خدایش محفوظ است و بر این دسته ترس و بیمی نیست و غمین نیز نخواهند گشت.»

4. در سوره نساء، مسلمانان هم به یهود و نصاری ضمیمه شدهاند. قرآن کریم اندیشه تبعیضهای بیجهت را از هر کس که باشد میکوبد. گویی مسلمانان از افکار اهل کتاب متأثر شده و در برابر ادعای آنان که خود را عزیز بلا جهت میپنداشتند، اینان هم چنین ادعائی را در مورد خود روا داشته بودند. قرآن کریم در ابطال این خیالهای خام چنین میفرماید:

لیس بامانیکم و لا امانی اهل الکتاب، من یعمل سوءا یجز به و لا یجد له من دون اللّه ولیا و لا نصیرا. و من یعمل من الصّالحات من ذکر او انثی و هو مؤمن فاولئک یدخلون الجنّة و لا یظلمون نقیرا [2].

«به آرزوهای شما نیست، به آرزوهای اهل کتاب هم نیست، هر کس کار زشتی مرتکب شود کیفر داده میشود و در برابر خدا حامی و مدافعی از برای خویش نمییابد، و هر کس از کارهای نیک بهره بگیرد- خواه مرد باشد یا زن- اینچنین کسان در صورتی که با ایمان باشند وارد بهشت میگردند و ذرهای مورد ستم قرار نمیگیرند.»

5. گذشته از آیاتی که قربها و عزتهای بیجهت را محکوم میکند، آیات دیگری هست که مضمونش این است که خدای متعال اجر هیچ کار نیکی را ضایع نمیکند.