حيات بوده است.

(ص 55 ت و 57 ج 15 جم)

اخفش كبير

همان اخفش عبد الحميد بن عبد المجيد مذكور در بالا است.

اخفش مغربى‌

همان اخفش على بن محمد مذكور در بالا است.

اخفش هرون بن موسى بن شريك-

دمشقى قارى نحوى، مكنّى به ابو عبد اللّه، از اهل فضل و ادب بوده و مصنّفات بسيارى در قرائت و فنون عربيه بدو منتسب ميباشد و در سال دويست و نود و يك يا دو از هجرت (291 يا 292 ه) درگذشت. (ص 55 ت و 363 ج 19 جم)

اخوان الصفا

بنوشته معجم المطبوعات عنوان مشهورى جمعى است كه با همديگر رابطه الفت و صداقت استوار داشتند و در اواسط قرن چهارم هجرت در بصره هم‌پيمان و در نهانى اجتماع كردند و خودشان را بنام اخوان الصفا موسوم ولى از ديگران مختفى ميداشتند و در انواع فلسفه مباحثه و مذاكره مى‌كردند و يگانه مرام ايشان وحدت مذهبى، دعوت بر اخوّت و صداقت جامع و اكيد فتورناپذير و نشر علوم فلسفه طبيعيّه بود. بهمين جهت آوازه ايشان در اطراف جهان منتشر شد و در شرق و غرب عالم شهرتى بى‌نهايت يافتند. در سال 373 ه قمرى صمصام الدوله پسر عضد الدوله ديلمى از ابو حيّان توحيدى جوياى حال زيد بن رفاعه كه يكى از آن جماعت است شده و گفت درباره زيد مذهبى غير معهود و اقوالى مشهور است كه موجب شك و ريبه ميباشد و هم شنيده‌ام كه تو با وى رسم صحبت و مراوده دارى، در پاسخ گفت زيد داراى ذهنى و قاد و ذكاوتى نقاد ميباشد. وزير از مذهبش پرسيد، ابو حيّان گفت مستور بوده و خود را بهيچ مذهبى منتسب نمى‌سازد لكن ديرى است كه در بصره مقيم است و با گروهى كه ابو احمد مهرجانى، ابو الحسن على بن هرون زنجانى، ابو سليمان محمد بن معشر سبتى معروف به مقدسى نيز از آن جمله ميباشند مصاحب بوده و در اقسام علوم گوناگون مذاكره مينمايند و ايشان در صداقت و معاشرت هم‌پيمان و در قدس و طهارت و خيرخواهى و نصيحت هم‌انديشه‌اند