العصر را در تذييل همين كتاب زينة الدهر تأليف داده است. ابو الفتوح نصر اللّه بن قلاقس، شاعر مشهور اسكندرى، در وصف كتاب يتيمة الدهر گويد:

ثعالبى در سال چهارصد و بيست و نه از هجرت (429 ه ق) در هفتاد و نه سالگى بدرود جهان گفت و تمامى تأليفات او متفرقا در ايران و دمشق و پاريس و بيروت و ليدن و مصر و قاهره چاپ شده است.

ثعالبى- منسوب به ثعالب، جمع ثعالب، بمعنى روباه است كه شغلش پوستين‌دوزى از پوست روباه بوده است، بهمين جهت او را فراء نيز گويند كه از فرو بمعنى پوستين اشتقاق يافته است.

(ص 114 هب و 315 ج 1 كا و 462 ت و 56 مط و 276 و 284 ج 2 ع و 1740 ج 3 س و غيره)

ثعلب ابو العباس، احمد بن يحيى بن زيد بن سيار-

نحوى لغوى، شيبانى، اديبى است بارع از مشاهير نحويّين و اهل لغت كه در هردو رشته پيشواى كوفيين بود، اقوال او در كتب ادبيّه مذكور و محل توجه اكابر ميباشد. علاوه بر نحو و لغت با صدق لهجه و حفظ اخبار عرب و اشعار قديمه و معرفت اصول عربيّه مشهور و در حلّ شبهات علميّه مرجع استفاده ادبا است، از كثرت قوّه حافظه در شانزده سالگى بمناظرات علميّه پرداخت، از شاگردان ابن الاعرابى، محمد بن زياد، عبيد اللّه بن عمر قواريرى و نظائر ايشان بود. نفطويه، ابو عمرو زاهد معروف به مطرز، اخفش اصغر، ابن الحائك و ديگر اكابر وقت نيز از شاگردان وى بوده‌اند. ابو عمرو مذكور گويد: روزى مطلبى را از ثعلب پرسيدند گفت نميدانم گفتند، تو هم نميدانى و حال آنكه مرجع آمال علميّه هستى، ثعلب آن شخص سائل را گفت كه اگر مادر تو بقدر مجهولات من پشگل داشتى هرآينه غنى و ثروتمند بودى. ثعلب بامبّرد معاصر و بين ايشان منافرات بسيارى بود، روزى او را گفتند كه مبّرد هجوت كرده است در پاسخ، اين شعر را بيك واسطه از ابو عمرو بن علا نقل كرد: