گاهى ميفرمايد , آيا بنا بدون بناء ممكن است ؟

فالويل لمن انكر المقدر و جحد المدبر [1] .

گاهى ميفرمايد :

و عجبت لمن شك فى الله و هو يرى خلق الله [2] .

من در شگفتم و تعجب مى كنم از كسى كه خدا را منكر است و خلق خدا را مى بيند , چگونه ميشود انسان خلق را ببيند و خالق را انكار كند ؟ خلق يعنى موجودى كه هستى اش مال خود او نيست , قهرا خالق دارد . اگر خلق هستى اش عين ذات او بود چرا قبلا معدوم بود ؟ چرا بعدا از بين ميرود چيزيكه سابقه عدم داشت و لاحقه عدم دارد , هستى او مال خود او نيست . اگر هستى اش مال او نيست هستى بخش ميخواهد , فرمود : در شگفتم از كسى , خلق را مى بيند و خالق را انكار ميكند و خدا را نمى پذير د و خلق خدا را مى بيند اين همان بيان افى الله شك فاطر السموات و الارض [3] است .

گاهى استدلال به پديده هاى درونى ميكند , گاهى استدلال به تحولات نفسانى ميكند , ميفرمايد : عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود [4] .

من از اينكه گاهى انسان مصمم مى شود بعد پشيمان مى شود , از اينكه عزم پيدا ميكند بعد نادم ميشود از اينكه گاهى به يك امرى معتقد