جان آئينه علوم است كه اين علوم را در صفحه جان بتاباند . پس اين سلسله تحولات و اراده ها و تصميم گيريها و باز و بسته شدن اين آراء و عقايد , نه به خود اين آراء و عقايد متكى اند و نه به جان , كه مجلاى اين آراء و عقايد است . گاهى به اصل وجود خلق استدلال مى كند كه خداست . گاهى به حدوث و پديده بودن خلق استدلال مى كند كه خدا حادث و پديده نيست , بلكه از ليست . گاهى به اينكه در خلق و در جهان امكان نظير هست , شبيه هست و همانندى را دارد , استدلال مى كند كه خدا همانند و شريك و نظير ندارد . ليس كمثله شى ء [1] گاهى اصل آفرينش و خلقت را تشريح مى كند كه خدا بدون حركت مى آفريند و بدون حركت كار ميكند . اين استدلالها نشان ميدهد كه بر اساس اصول ديالكتيك نميشود خدا را شناخت . زيرا بر پايه حركت همگانى و اينكه هيچ موجودى بيحركت نيست و اينكه سراسر جهان در حركتند و هماهنگند با اين اصل نمى شود خدا را اثبات كرد و نه مى شود صفت خدا را شناخت و ثابت كرد زيرا هم وجود خدا منزه از حركت و دگرگونى است و هم كار خدا منزه از حركت و دگرگونى است . خدا هست بيحركت