امام مى فرمايد : سلام بر اين ماه كه فهميديم در اين ماه از خدا چه بخواهيم . آرزوهاى طولانى نداشته باشيم بلكه چيزى بخواهيم كه براى ما بماند . وقتى اين آيه نازل شد : و كاين من دابة لا تحمل رزقها الله يرزقها [6] , مهاجرين از مكه به مدينه هجرت كردند . چون اينها وقتى مى خواستند از مكه به مدينه هجرت كنند كسى به آنها اجازه نمى داد تا اموالشان را هم منتقل كنند يا بفروشند و مى گفتند : اگر خواستيد از مكه به مدينه برويد بايد با دست خالى برويد . وقتى اين آيه نازل شد كه هيچ جنبنده اى چه اهل ذخيره و پس انداز باشد و يا نباشد , نيست كه از جائى به جائى حركت بكند مگر اين كه خدا روزى او را مى دهد , معنايش اين است كه همه در عالم روزى خدا را مى خورند .

جنبنده ها دو قسمت اند : بعضى اهل پس انداز و ذخيره اند مثل موش و مور و مورچه ها , بعضى آزادانه زندگى مى كنند , مثل كبوترها , گنجشك ها , بلبل ها كه اينها اهل ذخيره و پس انداز نيستند . در اين آيه فرمود : هم آن موش و مورچه را كه اهل پس اندازند خدا روزى مى دهد , هم كبوتر و بلبل و گنجشك را كه اهل ذخيره نيستند خدا روزى مى دهد . اينطور نيست كه فقط موش ها را خدا تامين كند و بلبل ها را تامين نكند . وقتى اين آيه نازل شد , مسلمين از مكه به مدينه هجرت كردند . گفتند ما روزى مان را كه از جائى به جائى حمل نمى كنيم , بالاخره خداى مكه خداى مدينه هم هست . اگر ما را در مكه اداره مى كند در مدينه هم اداره مى كند . با دست خالى آمدند و در مسجدهاى مدينه ماندند و مهاجر ناميده شدند , خدا آنها را تامين كرد .

اين چنين نيست كه اگر انسان روح بلند نداشته باشد به او خوش بگذرد و يا اگر روح بلند و عظيم داشت در جهان تلخ كام باشد . انسان اگر ذهن و جانش را به چيز درستى مشغول نكند او آدم را به چيز نادرستى مشغول مى كند . تا آدم اين نفس و ذهن و مركز انديشه را مشغول نكند او آدم را مشغول مى كند , فرمود ما در اين ماه فهميديم از