جهنم است . ابن ملجم با شمشيرش امام اول را شهيد كرد و با شمشير امام دوم كشته
شد . يقينا يك انسانى اين چنين به جهنم مى رود با شمشير امام معصوم هيچ كسى
كشته نمى شود مگر اينكه اهل جهنم است . شقاوت عميق ابن ملجم براى اين نكته
بود زيرا او كسى را شهيد كرد كه بعد از رسول خدا همانندى ندارد . اميرالمؤمنين
در معرفى خود چنين فرمود :
الا انى عبدالله و اخو رسول الله ( ص ) و صديقه الاول صدقته و آدم بين الروح و
الجسد [20] .
اول از بندگى شروع كرد فرمود بدانيد من بنده خدا و برادر پيامبر خدايم . اول
كسى كه او را تصديق كرد من بودم و آن وقتى كه من رسول خدا را به رسالت و وحى
تصديق كردم آدم ابوالبشر هنوز خلق نشده و بين عالم غيب و شهادت بود . معلوم
مى شود اگر آدم ابوالبشر مسجود همه ملائكه است به پاس احترام آن ولايت مطلقه
ايست كه يكى از مظاهر آن ولايت مطلقه آدم ابوالبشر است . و برجسته تر از او
على و اولاد على عليهم السلام اند .
اگر چنانچه اميرالمؤمنين اول كسى است كه رسالت رسول خدا را تصديق كرد و
هنوز نه آدمى بود نه آدميزاد , كشتن انسانى اين چنين شقاوتى آن چنان را هم در بر
دارد , لذا ابن ملجم اشقى الاولين و الاخرين است . آن كسى كه ناقه ثمود را كه به
اعجاز صالح سلام الله عليه پيدا شده پى كرد , با همه آن بركاتى كه از آن ناقه
نصيب امت صالح سلام الله عليه مى شد , اين شخص شقيق تر از اوست , اگر او بود
اين كار را نمى كرد , چون هر كسى در حد معينى از دركات شقاوت قرار دارد .
از مدتها قبل رسول خدا عليه آلاف التحية و الثناء اين جريان ضربت خوردن
اميرالمؤمنين را خبر دادند , آنگاه اميرالمؤمنين عرض كرد :
يا رسول الله و ذلك فى سلامة من دينى ؟ فقال صلى الله عليه و آله و سلم : فى
سلامة من دينك
[21] .