خودتان بخوريد و قدرى هم به دام هايتان بدهيد . اگر انسان بيش از آن مقدار كه
آبرويش محفوظ باشد عمر خود را براى دنيا مصرف كند , ضرر مى كند , و بواقع
خسارت ديده است . اين دنيائى كه محصول درآمدهاى يك عده اى را ممكن است
افراد ناپاك يك شبه در كنار ميز برد و باخت ببازند يا ببرند , اين معيار
ارزش است ؟ يك گروهى ممكن است در تمام مدت عمر اين مقدار مال پيدا نكنند
كه طغاة زمانه در كنار ميز برد و باخت يك شبه مى بازند يا مى برند , پس اين
نشانه فخر نيست . فرمود : بيش از آن مقدار كه آبرويتان محفوظ باشد براى شما
و بال است اما اين نه به آن معنا است كه بيكار باشيم و توليد نكنيم . فرمود :
كار كنيد , كوشش كنيد كه كشورتان را بى نياز كنيد , اما دل نبنديد و به ديگران
بدهيد . يك حرف اين است كه انسان دل ببندد كه اگر دل بست خدا هم مى فرمايد
يك قدرى خودت و يك قدرى هم دام تو , تو و دام پيش ما يكسان هستيد .
كلوا و ارعوا انعامكم
,
ما اعالكم و لانعامكم
. و سخن ديگر آنكه همت بر توليد فراوان بگمارد تا جامعه اسلامى را تامين نمايد
على عليه السلام مى فرمايد :
من وجد ماء و ترابا ثم افتقر فابعده الله [41] . فرد يا گروه , امت و ملتى كه آب و خاك به اندازه كافى داشته باشد و
مع ذلك مقروض اين و آن باشد خدا او را دور كند . آيا اين دعوت به توليد نيست
اين نفرين آن مستجاب الدعوة شامل امت بيكار نيست . هيچ گروهى بدتر از گروه
بيكار نيست . از آن سو مى فرمايد دل نبند , و از سوى ديگر مى فرمايد اگر توليد
نكردى مرگ بر تو . اين اسلام است كه امت را اداره مى كند و به تك تك آنها
روح كرامت مى دهد .
باغبان حضرت امير سلام الله عليه مى گويد : باغى كه ما داشتيم كم آب بود در
اين باغ حضرت كند و كاو كردند . خواست چاه يا چشمه اى را احداث كند چندين بار
مى آمد و كلنگ مى زد ولى آب نمى جوشيد تا بالاخره روزى آمد و