قرآن كريم در اين رابطه مى فرمايد( : انهم الا كالانعام ) [1] بعضى ها در حد حيوان اند( بل هم أضل ) [2] بلكه از حد حيوان هم پايين تر رفته كه همان حد گياه و نبات است .

در اين مرحله مسائل عاطفى , اجتماعى , تولى و تبرى , اراده و كراهت و مانند آن برايش مطرح نيست , نسبت به اين مسائل در حد خودش كه تأمين خوراك و پوشاك خوب باشد مى انديشد . و از اين مرحله پايين تر , عالم جماد است كه گاهى انسان همچون سنگى به گوشه يى افتاده است( ثم قست قلوبكم من بعد ذلك فهى كالحجارة او اشد قسوة ) [3] بعضى از قلب ها مثل سنگ خارا سخت اند و بعضى از آن ها از سنگ هم سخت تر شده , يعنى در رتبه يى پايين تر از جماد قرار دارند .

( و ان من الحجارة لما يتفجرمنه الانهار و ان منها لما يشقق فيخرج منه الماء ) بعضى از سنگ ها گاهى مركز جوشش يك چشمه بوده و گاهى نهر از او جارى است . پس اين آثار گاهى از سنگ صادر مى شود . ولى اين انسان سخت دل , اين آثار و فضايل را هم ندارد . قرآن مجيد در ارتباط با علت اين سقوط هولناك چنين مى فرمايد( : الم يأن للذين آمنوا أن تخشع قلوبهم لذكرالله و ما نزل من الحق ) [4] آيا هنوز وقت آن نرسيده است كه قلب مدعيان ايمان در مقابل ياد خدا و معارف آسمانى خاضع و خاشع گردد ؟( ولا يكونوا كالذين اوتوا للكتاب من قبل ) [5] و مانند كسانى كه قبل از آن ها داراى كتاب آسمانى بودند , نباشند . ايشان به آرزوهاى باطل سرگرم شدند و بهره يى از كتاب الهى خويش