هوسهاى رنگارنگ , گناهان پى در پى , خيالات و خاطره هاى باطل از نظر قرآن كريم همانند رسوباتى است كه آب چشمه را مى بندد , صفحه دل را مكدر , نموده , و نمى گذارد كه اين دل رهگشا باشد . تعبير لطيف قرآن اين است كه( فطال عليهم الامد ) أمد و مدت شان طول كشيد و در نتيجه دل ايشان سخت و قسى گرديد .

حرف( فا) در اينجا براى تفريع يا نتيجه است . حاصل آن كه اين قلب به مانند دانه نرمى است كه در اثر گذشت روزگار زير لايه هايى از سنگ هاى سخت مدفون و بى اثر مى شود . حافظ مى گويد :

مزرع سبز فلك ديدم و داس مه نو *** يادم از كشته خويش آمد و هنگام درو

از يك قلبى خبر مى دهد كه مزرع و كشتزار باشد و بر اثر معاصى سفت و سخت نشده باشد . شكل هلالى و داس گونه ماه نو در سينه گسترده آسمان , منظره كشتزار و فصل برداشت محصول را براى شاعر خوش ذوق تداعى كرده و از آن جا به ياد بذرهايى كه بر زمين دل خويش افشانده است افتاده و يادى از هنگامه برداشت و درو محصول آنها نموده و اين شعر زيبا را سروده است .

اين تشبيه در صورتى درست است كه زمين دل قابليت كشت و زرع را از دست نداده باشد , وگرنه در زمين سخت چيزى كشته نمى شود تا درو گردد .