( يقدم قومه يوم القيامة ) [1] . و يا در جاى ديگر( فاوردهم النار وبئس الورد المورود ) [2] .

فرعونى كه در دنيا جلو بود در قيامت هم پيشاپيش قوم اش وارد جهنم مى شود . يعنى در دنيا راه جهنم را طى مى كردند و همين معنا در قيامت ظهور مى كند . اما در دنيا اين واقعيت براى آن ها مشهود نمى باشد .

مؤمن و بهشت

بعد از چند آيه آن مطلب دوم را كه نسبت به مؤمنين است مى فرمايد( : والذين آمنوا و عملوا الصالحات لانكلف نفسا الا وسعها ) [3] .

قرآن كريم وقتى گناه را مطرح مى كند مى فرمايد : هر كس گناه كند كيفر مى بيند , خواه مؤمن باشد و يا كافر , ولى وقتى فضيلت را مطرح مى كند مى فرمايد : عمل صالح وقتى ثمربخش است كه از انسان خوب صادر شود .

بنابراين نفس انجام دادن كار خوب بهشت ندارد مگر آن كه كار خوب از انسان مؤمن به خدا و قيامت سر بزند .

بدين جهت است كه كارهاى عام المنفعه از كافر , او را بهشتى نمى كند . تنها نفعى كه از عمل خوب اش مى برد , در دنياست و يا