ما هر كسى را به مقدار وسع اش تكليف مى كنيم . پس اين گروه كه هم خودشان خوب و هم اعمال شان صالح است( . اولئك اصحاب الجنة هم فيها خالدون ) [1] . در بهشت سعادت جاويدند . شاهد اين جاست كه مى فرمايد( : ونزعنا ما فى صدورهم من غل ) [2] .

توصيف بهشت

در بهشت هيچ كينه يى نيست . گاهى ممكن است انسان نسبت به ديگرى كينه داشته باشد ولى اظهار نكند و گاهى ممكن است در كلام ظاهر نسازد ولى عملا كينه ورزد( . غضب العاقل فى فعله و غضب الجاهل فى قوله ) . كسى كه نسبت به كسى كينه دارد و عقل دنيادارى اش فعال است , چنين فردى غضب اش را در فعل ظاهر مى كند به خلاف جاهل كه كينه اش را در كلام آشكار مى كند .

اين غضب و كينه كه در دنيا حتى ممكن است بين مؤمنين هم باشد بعد از تطهير و پاك شدن از آلودگى در بهشت جايى ندارد . بهشت جاى سلامت است . هيچ خيانت و يا عداوت و يا حسد و مانند آن در دلهاى بهشتيان نيست . برخلاف جهنميها كه دلهايشان لبريز از عداوت نسبت به هم است , اين چنين نيست كه هر كدام در جهنم مشغول عذاب خودش باشد . همه به هم پرخاش مى كنند . زيرا از دست يكديگر سم خورده اند . بنابراين انسانهاى باايمان و درستكار بدون هيچ كينه و حسدى در بهشت سعادت در قصرهايى كه از زير آنها نهرها جارى