يعنى( چاره نيست از جزوى در انسان كه ذاكر حق باشد , و حق جليس آن جزء بود . پس اين جزء به واسطه اختصاص به عنايت الهيه حفظ باقى اجزاء مى كند لا جرم دوام و بقاى سائر اجزاء به بركت آن جزء است چنانكه محفوظ بودن عالم به وجود كاملى است كه در جميع احوال به عبادت حق قيام مى نمايد و لهذا دنيا به سمت خرابى موسوم نمى شود و آنچه در وى است استيصال نمى پذيرد مادام كه چنين كامل و حق جوى و الله گوى در وى است , چنانكه در حديث صحيح آمده است : لا يقوم الساعه و على وجه الارض من يقول : الله الله . پس همچنين عالم وجود انسانى خراب نمى شود وفانى نمى گردد بلكه محفوظ مى باشد به عنايت الهيه مادام كه جز وى از و ذاكر حق باشد) .

ترجمه فوق را از شرح و ترجمه حسين خوارزمى نقل كرده ام و سخن بيشتر و براهين ديگر را در لزوم انسان كامل با بدن عنصرى در نشأه طبيعى , از رساله( نهج الولايه) اين كمترين طلب بايد كرد .

و بعنوان مزيد بصيرت در مراتب پنجگانه ذكر و سريان آن در همه مراتب شخص انسان اين چند فقره كلام نبى و وصى را بايد نصب العين قرار داد كه نبى صلى الله عليه و آله و سلم در شب نيمه شعبان در سجده خود مى گويد : سجد لك سوادى و خيالى , و آمن بك فؤادى ( 119 ) كه هر پنج مرتبه را شامل است .

و وصى به تفصيل گويد : اللهم نور ظاهرى بطاعتك , و باطنى بمحبتك , و قلبى بمعرفتك , و روحى بمشاهدتك , و سرى باستقلال اتصال حضرتك يا ذا الجلال و الاكرام . ( 120 )