پطرس در آيه ى 13 توضيح مى دهد كه «روز خدا» پاكى و طهارت خاصى را با خود خواهد آورد و فردوس و زمينى نوين را احيا خواهد كرد.

در فصل مكاشفه (آشكارسازى، افشاكردن) نماد هياهو يك جنگ است. عيسى مسيح در بهشت است و پس از آن ارتش بهشتى او نمايان مى گردد. جنگى بر عليه پادشاهان و حكم رانان و ارتش فرمان روايان در مى گيرد و مردم به دسته هاى كوچك و بزرگ تقسيم مى شوند و روز خدا (قيامت) درپى آن مى آيد.[1] مفسر مكاشفه در مورد موذى ترين فرد سخن مى گويد كه همان شيطان است.

در مكاشفه مى گويد: «من فردوس و زمين نوين را مى بينم كه در آن هيچ دريايى وجود نخواهد داشت» درست همانند آن چه در فصل اشعيا[2] و پطرس 2، فصل سوم ديديم. پس ما نسبت به اين مسأله كه تحولى در حيات بشرى صورت خواهد گرفت اطمينان كافى حاصل مى كنيم.

در اين فضاى نوين و جديد خدا همراه بشر خواهد بود و هرگونه منفعتى را براى ايشان فراهم خواهد كرد.[3] يوحنا در آيه ى 45 چنين ادامه مى دهد: «او (خدا) اشك را از چشم ها مى زدايد و هيچ مرگى وجود نخواهد داشت و صداى مويه، ضجّه و ناله از كسى شنيده نخواهد شد». خدا مى گويد: «ببينيد كه ما همه ى چيز را تازه مى كنيم. آن را بنگاريد! زيرا كه آن ها حقيقت محض است».

خدا به پاك سازى اشك هايى مى پردازد كه بر اثر رنج و سختى، نااميدى و آسيب در انسان پديد آمده است. همان طور كه يوحنا (در 35/11) مى گويد: «در بهشت و زمين نوين زندگى انسان از رنج هاى امروزى متأثر نخواهد شد». خدا قول خويش را