محقق خواهد ساخت و شرايط زمين را متغير خواهد كرد تا ايمان به او استوارتر گردد و در آن زمان دنياى پرهيزكاران حقيقى متجلّى مى شود. اين جهان تازه را هيچ ترس و رنجى نمى تواند نابود سازد.

در جهان ديگر مردم حمايت خواهند شد و لذّت زندگى با امنيت را خواهند چشيد و اگر كسى بخواهد بر عليه خدا قيام كند براى لحظه اى هم زنده نخواهد ماند.[1] آن گاه است كه عدالت اجتماعى پديدار شده و انسان از تلاش هاى خويش احساس رضايت كرده، ثمره ى رنج هاى خويش را خواهد ديد.

«گرگ و ميش در كنار يكديگر غذا خواهند خورد و شيران هم چون ستوران به گياه خوارى روى خواهند آورد و طعام شيطان جز خاكستر نخواهد بود و حيوانات هيچ صدمه اى به جبال مقدس وارد نمى كنند».

اعتقاد اسلام بر عدالت اجتماعى و انقلاب جهانى

حضرت مهدى (عليه السلام) در سال 255 هجرى قمرى[2] به دنيا آمد. تولد ايشان جهان را با نور حقيقت و راستى روشن نمود. وى در سال 260 هجرى قمرى[3] بعنوان پيشواى الهى مردم، پس از شهادت پدر بزرگوارش انتخاب شد. ايشان مدت 69 سال از نظرها پنهان ماند و در اين دوران توسط چهار نماينده ى پياپى با مردم ارتباط داشت كه اين دوران غيبت ايشان را غيبت صغرى ناميده اند. اكنون نيز ايشان از نظرها غايب است تا روزى كه خدا فرمان ظهور ايشان را بدهد. در آن روز جامعه ى اسلامى در سراسر دنيا پايه ريزى مى گردد. زمانى كه حضرت مهدى (عليه السلام)ظهور نمايد، دنيا آكنده از بى عدالتى، جنگ و خون ريزى است. با ظهور حضرت مهدى (عج) انسان هاى پرهيزكار وارث زمين مى گردند و آنانند كه سعى در ترويج آرامش و امنيت در بين تمام انسان هاى دنيا مى كنند.