غنى بودن خداوند متعال نيز بدان معنا نيست كه خداوند ذاتى است كه غنا وصف آن مى باشد , يعنى غناى الهى بيرون از ذات آن نيست بلكه عين ذات اوست , پس همانگونه كه در انسان فقير و فقر يگانه است در واجب نيز غنى و غناى او يكى است

اگر فقر وصف انسان باشد چون خاصيت وصف آن است كه بيرون از ذات بوده و به ذات تكيه نمايد در ذات انسان فقر نخواهد بود و در نتيجه ذات انسان غنى و بى نياز مى باشد

در مورد خداوند نيز اگر غنا وصف او باشد فقر به ذات او راه پيدا خواهد كرد , پس انسان عين فقر و خداوند عين غنا است

انسان به تمام وجود نيازمند است و خداوند به تمام هستى غنى است و چون خداوند به رحمت خود نياز و فقر نيازمندان را برآورده مى سازد ستوده و حميد است يا ايها الناس انتم الفقراء الى الله و الله غنى حميد

رحمتى را كه خداوند جهت كمال آدمى افاضه مى نمايد , هيچ عاملى نمى تواند آن را از بين ببرد چه اين كه اگر درب رحمتى را بر بنده اى ناسپاس مسدود گرداند هيچ عاملى نمى تواند آن را باز نموده و بگشايد

ما يفتح الله للناس من رحمه فلا ممسك لها و ما يمسك فلا مرسل له من بعده و هو العزيز الحكيم