گشايد هيچ كس نتواند بست و دربى را كه او بربندد هيچ كس جز او نتواند بگشايد
و او خداوند مقتدر و با حكمت است
ادب دعا كه پس از داعى و مدعو سومين ركن از اركان دعا محسوب ميشود , آنگونه
كه در آيه مزبور با عبارت ( تضرعا و خفيه ) گذشت با تضرع و خفا همراه است
در آيه ديگرى كه پيش از اين در مورد ياد خداوند از سوره مباركه اعراف بيان
شد با عبارت
تضرعا و خيفه و دون الجهر من القول
اعراف
205 بعد از تضرع از تعبير خيفه استفاده شده است و مراد از خيفه ترس و
هراس است وليكن اين ترس , خوف نفسانى نيست بلكه هراسى عقلانى است كه
مناسب با مقام ربوبى است , زيرا خوف نفسانى امر مذمومى است كه خداوند متعال
انبياء خود را منزه از آن ميداند , مانند آنجا كه به موسى - على نبينا و آله و
عليه السلام - مى فرمايد :
اقبل و لا تخف
قصص
31 يعنى اى موسى پيش آمده و نهراس و يا مى فرمايد :
يا موسى لاتخف انى لايخاف لدى المرسلون
نمل
10 يعنى اى موسى نترس كه پيامبران از حضور من نمى هراسند
و اما خوف عقلانى كه خوفى پسنديده است همان است كه در سوره الرحمن از آن
بدينگونه خبر داده مى شود كه :
ولمن خاف مقام ربه جنتان
الرحمن
46 و هر كه از مقام پروردگار خود بترسد او را دو بهشت است