هرگز به نجات نمي رسد. به اعتقاد آنها اگر آيه طوري تفسير گردد كه شامل غير مسلمانان نيز بشود، با آيه 85 سوره آل عمران تناقض پيدا مي کند «هر كس به دنبال ديني غير از اسلام باشد از او پذيرفته نيست و در آخرت دچار عذاب الهي خواهد شد.» ولي در صورتي كه «اسلام» در اين آيه به معناي عام تفسير شود، آنگاه با آيه قبلي درباره ستاره پرستان تناقض ندارد. از سوي ديگر آيه 62 سوره بقره، نبايد بدين گونه تفسير شود كه خداوند در عصر حاضر به بيش از يك دين دستور داده است.[1] بلكه اين آيه را بدين گونه مي توان تفسير كرد كه شايد كساني كه قاصر هستند، ولي زندگي شان بر اساس اصول اخلاقي استوار است بتوانند رستگار شوند. اين تفسير معقولتر از تفسير انحصارگرايان به نظر مي رسد، زيرا نكته قابل اهميت دعوت جهاني اسلام است و در مورد نجات فرقي نمي کند كه عدم دسترسي فرد به اسلام به اين دليل باشد كه در زمان مناسبي زندگي نمي کرده و يا در محلي دور از آنجا بوده و يا به هر دليل ديگر.

اعتقاد مسيحيان درباره تثليت با توحيد اسلامي سازگاري ندارد، چه رسد به ستاره پرستي، ولي علي رغم اين تفاوتهاي حل ناشدني اعتقادي نمي توان صرفاً داشتن اعتقاد نادرست را دليلي بر انكار نجات معرفي كرد. اين امر، به اين نتيجه منتهي نمي شود که همه اعتقادات نسبت به نجات در يك سطح هستند. بر اساس تعاليم اسلام، بهترين راه رسيدن به سعادت، پذيرفتن تعاليم خدا در قرآن از طريق آخرين پيامبرش مي باشد. از سوي ديگر، برخي از اعتقادات اعراب مشرك نظير پرستيدن لات وعزي كاملاً تهي از حقيقت