با توجه به اينكه بعد از هر مستى، خمارى وجود دارد و چون عارف از مستى «شراباً طهورا» به مقام مشاهده جمال حقّ مى رسد، بيم آن را دارد كه جمال حقّ به حجاب عزّت پوشيده و پنهان گردد. به همين سبب دل عارف از ترس چنين حالتى خون مى گردد.