خود پارچه هفت و هشت متر نيست و پارچه دو متر است و كهنه هم هست، و ثانياً لاى اين پارچه هم پر از كهنه‌پاره است كه لاى آن دو متر پارچه كهنه ريخته‌اند و طرف فقط آن را به سرش بسته تا آن را بزرگ نشان بدهد تا مردم خيال بكنند او آدم بزرگى است.

كلاه يك عده‌اى در زندگى قيامت، چنين كلاهى است كه در آن فقط كهنه‌پاره است، نه فقط يك نمازى، نه يك روزه‌اى، نه يك خدمتى، نه يك كار مثبتى، نه يك كرامتى، نه يك حلّ مشكلى، شصت و هفتاد سال در اين دنيا بدن را كهنه كرده و مرتّب هم توى آن آشغالِ گناه ريخته است. خودتان داورى كنيد، در بازار قيامت، چه كسى اين ظرف و محتوياتش را خواهد خريد؟ و با چه قيمتى؟ آيا مثلًا زنا قابل فروش است كه كسى در قيامت به خدا بگويد، آن را از من بخر؟ آيا مشروبى كه طىّ سى و چهل سال خورده شده و با گوشت و پوست يكى شده، قابل فروش است كه كسى به خدا بگويد آن را از من بخر؟ آيا بى‌نمازى‌