جواب: در صورتى كه پزشك كوتاهى نكند و با دقت كامل بيمار را با داروهايى كه غير مضر شناخته شده، مداوا كند و شرط عدم ضمان نيز بكند و بعدا كشف خلاف شود؛ مسئول نيست.

سؤال 2059: با توجه به اينكه باردارى، در هفته‌هاى اول، از روى ظواهر و گاهى با روشهاى ساده، چندان قابل تشخيص نيست و از طرفى بيشترين عوارض خطرناك روشهاى درمانى- تشخيصى مضر، در همين زمان (آن هم به صورت اختلالات شديد در جنين) رخ مى‌دهد.

بنابراين چون به خاطر كمبود امكانات يا عدم فرصت كافى يا عدم تمايل بيمار به صرف هزينه‌هاى تشخيص باردارى، يا عدم اطلاع وى از باردارى خود و جواب منفى وى در مورد پرسش پزشك از باردارى، و حتّى گاهى عدم امكان تشخيص به وسيله روشهاى مدرن بخاطر جوابهاى منفى كاذب آزمايشات، پزشك نمى‌تواند تشخيص دهد، و يا نمى‌داند كه بيمار باردار است، روشهاى تشخيصى درمانى مختلف را براى وى به كار مى‌گيرد؛ حال در صورت ايجاد عارضه در مادر يا جنين، آيا پزشك معالج مسئول است؟

جواب: اگر فرصت تأخير و يا امكان ارجاع به غير نباشد و پزشك معاينات لازم را انجام دهد و در عين حال شرط عدم ضمان كند، نسبت به عوارض حاصله براى مادر، مسئول نيست. و نسبت به جنين هم اگر شرط برائت كند- خصوصا با پدر او- مسئول نيست. ولى اگر احتمال باردارى زن را مى‌داده و شرط برائت از پدر نكرده، احوط اين است كه نسبت به عوارض مربوط به جنين، با پدر او تصالح كند.

سؤال 2060: به طور كلى آيا جواب منفى خانم بيمار، در مورد پرسش پزشك از حاملگى وى (چه خود بداند باردار است و به هر علتى نگويد و چه نداند كه باردار است) از پزشك معالج در قبال عوارض احتمالى، رفع مسئوليت مى‌كند؟

جواب: اگر از گفته خانم، اطمينان حاصل كرده و دقت لازم را كرده است؛ با شرط عدم ضمان، مسئول نيست. و اگر عوارض مربوط به جنين باشد؛ احوط تصالح با پدر است.

سؤال 2061: اگر پزشك از باردارى بيمار سؤال نكند، و وى هم متذكر نشود، مسئوليت‌