روشهاى درمان‌

سؤال 2052: در صورتى كه داروهاى كاملا مؤثر، به هر علتى در دسترس نباشد، آيا پزشك مى‌تواند داروهايى را كه احتمال مى‌دهد، مؤثر باشند، تجويز كند؟ در صورت عدم موفقيت، آيا پزشك در قبال عوارض احتمالى اين داروها و يا هزينه بيهوده‌اى كه بر بيمار تحميل شده، مسئول و مديون است؟

جواب: با احتمال مؤثر بودن داروهاى موجود و اهميت مداوا، مى‌تواند تجويز دارو بكند و با شرط عدم ضمان، مسئول نيست.

سؤال 2053: گاهى اوقات (مثل برخى عفونتهاى نه چندان مهم) پزشك جهت تسريع بهبودى بيمار، يا اطمينان از اينكه داروى تجويزى وى بسيار قوى است و در مورد خيلى از عفونتها مى‌تواند مؤثر باشد، و يا به خاطر اينكه از هزينه درمان بيمار و مراجعات مكرر وى بكاهد، اقدام به تجويز داروهايى مى‌كند كه ضررهاى آنها كاملا شديد بوده و به اثبات رسيده است؛ و اين در حالى است كه شايد بتوان از طريق داروهاى ديگر كه ضرر بسيار كمترى دارند (ولى ممكن است با عدم اطمينان كامل و هزينه زيادتر همراه باشند) بيمار را معالجه كرد، با چنين فرضى، بهترين كار چيست؟ انتخاب راه سريع و پرخطر يا راه كم خطر و احيانا نامؤثر؟

جواب: بستگى به تميز و تشخيص پزشك دارد، هر يك از دو راه را كه بهتر دانست، انتخاب كند.

سؤال 2054: در برخى بيماريها (همانند فشار خون بالا، به علت عوامل ناشناخته ايجاد كننده آن)، طبق روش معمول (كه اجراى آن طبق علوم روز ضرورى است)، يك يا چند دارو، بكار برده مى‌شود، و در صورت عدم تأثير، داروهاى ديگرى بكار برده مى‌شود، الى آخر. با توجه به اينكه اين داروها از يك طرف، در همه افراد مؤثر نيستند و ممكن است نسبت به شخصى، در درمانهاى اوليه و نسبت به شخصى ديگر در درمانهاى آخر مؤثر باشند. و از طرف ديگر، هر يك از داروها داراى عوارض خاصى هستند، آيا پزشك معالج (كه در حقيقت داروهاى مختلف را به ترتيب در مورد بيمار آزمايش مى‌كند) در قبال هزينه اضافه يا عوارض داروها مسئول است؟

جواب: در فرض مذكور، اگر پزشك كوتاهى نكند و با دقت كامل بيمار را به‌