1.(وَ مَا تَشَاؤُونَ إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اللهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ);[1]

شما اراده نمى كنيد مگر اين كه خداوند اراده كند و بخواهد.

2. (وَ مَا تَشَاؤُونَ إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اللهُ إِنَّ اللهَ كَانَ عَلِيًما حَكِيًما);[2]

شما هيچ چيز را نمى خواهيد مگر اين كه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكيم بوده و هست.

3. (وَ مَا يَذْكُرُونَ إِلاَّ أَنْ يَشَاءَ اللهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ);[3]

هيچ كس پند نمى گيرد مگر اين كه خدا بخواهد او اهل تقوا و اهل آمرزش است.

اكنون بايد ميان اين دو گروه از آيات جمع كرد، زيرا در آيات قرآن اختلافى نيست و اين يكى از نشانه هاى اعجاز قرآن مى باشد و اين كه از جانب خدا آمده است .[4]

جمع ميان اين آيات به نحوى كه بيان شد انجام مى گيرد. و آن اين كه آنچه كه انسان انجام مى دهد دو نسبت دارد: نسبتى به فاعل، نسبت مباشرى; و نسبتى به صانع، نسبت تسبيبى، بنابراين، فعل