شخصيت مى بخشد.

بنابراين جبرى بودن انسان در اعمال و افعال پايه صحيحى ندارد، زيرا خواست ها و تمايل هاى پيشين در وجود او نيست كه خواه يا ناخواه او را به نقطه اى بكشد تا سبب جبر انسان در اعمال خويش گردد.

دارندگان اين مكتب براى حفظ آزادى و بى رنگى انسان همه امور فطرى و غريزى را انكار كرده و معتقدند اين خود انسان است كه با دست خودش ماهيت خويش مى سازد.

پيروان مكتب وجودى همگى مادّى نبوده، برخى از آنان الهى نيز هستند و در هر حال براى حفظ مكتب، هر نوع عاملى كه سبب رنگ آميزى وجود و گرايش او به يك طرف مى گردد، نفى و انكار كنند.

مناقشه

رسانه هاى غربى براى اين مكتب و مؤسسان آن سنگ تمام مى گذارند و آنان را سرآمد مفكران در زندگى معرفى مى كنند. در حالى كه با توجه به دو مطلبى كه يادآور مى شويم، پايه ارزش اين مكتب روشن مى شود:

1. پيروان اين مكتب براى نظريه خود كوچك ترين دليلى اقامه نكرده اند فقط براى حفظ آزادى انسان در زندگى ناچار شدند هر نوع ماهيت پيشين را براى انسان انكار كنند و در حقيقت، كارِ آنان