و به قول «لوئى كاسيس» دانشمند آمريكايى، اين گونه مدارك، دليل تحقق پذيرفتن طرح خلقت است، و طرح خلقت به منزله يك بناى عظيمى است كه مصالح ساختمانى آن ثابت است، منتها براى تشكيل يافتن اين همه جانوران متنوع، فقط در ظواهر آن ها، آرايش هاى گوناگونى داده شده است.

دومين قرينه براى اثبات تحول انواع، موضوع «جنين شناسى تطبيقى» است.

مقصود از جنين شناسى، دانستن صفات طبيعى جنين حيوانات و تغيير آن، در مراحل مختلف رويانى آن ها است. و منظور از جنين شناسى تطبيقى مقاييسه و مطابقه صفات و احوال جنين در انواع متفاوت جانوران مى باشد.

ناگفته پيداست كه صفات جنينى هر حيوان، معرف صفات طبيعى نياكان آن نيز مى باشد.

نتيجه اى كه از مطالعه دقيق در تغيير احوال جنين به دست آمده است بروز صفات طبيعى نسل در احوال جنين حيوانات عالى، مى باشد. از اين كه در احولا جنين هر نوع از حيوانات، اغلب، صفات طبيعى خاصى بروز مى كند كه در افراد كدام انواع نوع منظور، موجود نيست، مى توان نتيجه گرفت كه صفات موقتى در جنين هر نوع از حيوانات، مشخصات طبيعى قطعى انواع ديگرى از جانوران ساده ترى است كهاز نظر طبقه بندى طبيعى پايين تر و مقدم تر از نوع منظور است.

مثلا هيچ حيوان يا گياهى وجود ندارد كه در احولا رويانى، مشخصات طبيعى موجودات عالى تر از خود را داشته باشد، مثلا هيچ ديده نشده كه در نمو جنين ذوحياتين، قلب چهار حفره اى، آن طورى كه در پرندگان و پستانداران وجود دارد، پيدا شود و يا در كامل ترين مراحل نمو جنين پستانداران، چين خوردگى هاى