مأموريت داد كه از طرف او اين پيام را به شيعيان برسانم: «وقتى ميان شما خصومت و نزاعى رخ داد، يا در مورد دريافت و پرداخت، اختلافى پيش آمد، مبادا براى محاكمه و رسيدگى به يكى از اين جماعت زشتكار مراجعه كنيد، بلكه مردى را كه حلال و حرام ما را مى شناسد، ميان خود حاكم و داور سازيد. و من او را بر شما داور مى سازم، مبادا برخى از شما بر ضدّ برخى ديگر به قدرت هاى جائر، شكايت ببرد».

البته طبيعى است كه قاضى عادل، در مقام داورى، طبق ايين دادرسى اسلام و احكام آن حكم مى كند نه از روى هوا و هوس و دلخواه يكى از دو طرف.

مهم ترين عاملى كه به وسيله آن «قوّه قضائيه» مى تواند نقش مهم خود را ايفا نمايد، صلاحيت قاضى و حائز بودن شرايط است.

اسلام در قاضى، شرايط و اوصافى را شرط كرده است كه قبل از آن در تاريخ قضا سابقه نداشته است، و اين صفات عبارتند از:

1. بلوغ

2. عقل

3. ايمان

4. عدالت

5. حلال زادگى

6. علم به قانون

7. مرد بودن