لك بطانة فانّهم أعوان الائمة و اخوان الظلمة».[1]

«بدترين وزيران، وزيرى است كه پيش از تو در دستگاه اشرار و تبهكاران مقام وزارت داشته و در گناهان آنان شريك بوده است. مبادا چنين كسى از نزديكان تو باشد، زيرا اينان همدست جنايتكاران و ياور ستمكارانند».

اگر برنامه حكومت اسلامى را كه به وسيله آن «نظام اسلامى» برپا مى شود، ملاحظه نماييد; خواهيد ديد كه بدون سازمان كامل و تشكيلات وسيع، و قوّه مجريه امكان ندارد، آن برنامه هاى وسيع در زمينه هاى مختلف سياسى، اقتصادى، مالى و دفاعى و غيره پياده شود.

قوّه قضائيه سومين ركن از اركان حكومت اسلامى است، زيرا رسيدگى به دادخواهى انسان ها در تمام جوامع بشرى، از اهميت بالايى برخوردار است، و از طرف ديگر ارتباط مستقيم با اجراى عدالت دارد، و يكى از اهداف انبيا به شمار مى رود. از اين جهت آيين اسلام به اين قوّه اهميّت بيشترى داده است.

علّت اختلاف دو چيز است: يكى مربوط به افراد خودمحور و خودخواه و ديگرى مربوط به انسان هاى ناآگاه از قانون. اينك به شرح هر دو عامل مى پردازيم

1. حرص و آز: طبع بشر بر اين است كه پيوسته مى خواهد همه چيز را از آن خود سازد و در هر كارى «خود محور» گردد. اين روحيه، او را از معنويات و فضايل عالى انسانى دور مى سازد.

2. اختلاف در تشخيص حق: اختلاف دو نفر ممكن است مربوط به حرص و