گرفته و مدتى دوام آورده است، همين فرضيّه تحول انواع، مراحل مختلفى را طى كرده از مرحله «لا ماركسيم» و نئولاماركيسم به مراحلى مانند «داورينيسم» و «نئوداروينيسم» و «موتوسيون» (جهش) پا نهاده است چگونه مى توان بر چنين اصل لرزانى تكيه كرد و قرآن را تفسير نمود.

در هر حال هرگاه مفسرى با چنين پيش داورى به تفسير قرآن بپردازد در حقيقت با قالب هاى ذهنى خود، قرآن را آميخته است و تفسير نموده است و يك چنين مفسر هرگز به واقع نمى رسد.

عين اين سخن درباره ى پيش فرض هايى است كه امروز علوم فلكى در اختيار ما نهاده و قسمتى از مجهولات به صورت مظنونات و معلومات درآمده اند هرگاه با چنين پيش فرض هايى آيات فلكى قرآن را تفسير كنيم مسلماً مفاهيم قرآن را در قالب هاى ذهنى ريخته و واقع گرا نخواهيم بود.

در سال 1908 ميليادى كه براى نخستين بار نظريه تحول انواع به وسيله «چارلز داروين» مطرح گرديد، و شجره خلقت اناسن پس از عبور از يك رشته حيوانات و چهارپايان، به موجودى شبيه ميمون رسيد، در جهان دينداران، ضجّه اى پديد آورد و مسأله «آدم ابوالبشر» كه كتب آسمانى آن را ريشه انسان خاكى مى دانند، در هاله اى از ابهام فرو رفت، و برخى از مادى هاى فرصت طلب، آن را نشانه ى تضاد علم و دين گرفتند.

گروهى از دانشمندان دينى ساده لوح كه فرضيه داروين را، اصل خلل ناپذير تلقى مى كردند، دست به تأويل ايات مربوط به آفرينش آدم زده و سرانجام ايات قرآن را، مطابق فرضيه تفسير نمودند. ولى آن گاه كه جوّ آرام گرديد و دانشمندان درباره اصول «داروينيسم» به نقد و تجربه پرداختند، ناگهان فرضيه با تمام اصول