پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) هرگاه گروهى را براى جهاد در راه خدا اعزام مى كرد، براى آنان فرماندهى تعيين مى كرد، كه همه بايد از فرمان او پيروى كنند، حتى گاهى به تعيين يك فرمانده اكتفا نمى كرد، زيرا امكان داشت اين فرمانده دچار سانحه يا كشته شود، از اين جهت فرمانده دومى را معين مى فرمود كه در صورت فقدان فرد اوّلى، زمام امور را به دست گيرد و گروه را رهبرى كند و گاه اين جانشينى را تا سه مرحله افزايش مى داد.

اين نشان مى دهد كه هيچ جامعه كوچك و بزرگى بى نياز از رهبر و حاكم نيست، زيرا جامعهاى كه با روحيات و انديشه هاى مختلف، تشكيل شده هر فردى در آن تنها خواهان منافع خويش است. براى تعديل اين خواسته ها و اين كه همگان به صورت يكسان از حقوق خود استفاده كند، چاره اى جز تشكيل دولت مقتدر، عادل و آگاه نيست.

قرآن دستور مى دهد كه ما از پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) پيروى كنيم، و او را الگوى زندگى خود قرار دهيم آن جا كه مى فرمايد:

(لقد كان لكم فى رسول الله اسوةٌ حسنه لمن كان يرجو الله واليوم الاخر و ذكر الله كثيراً).[1]

«پيامبر خدا، براى آن گروه از شما كه ايمان به خدا و روز ديگر دارند و خدا را بسيار ياد مى كنند، مقتدا و الگوى خوبى است».

اكنون كه او پيشوا و الگوى همه مسلمانان است بايد در موضوع تشكيل