عرضه شده است و آن ها در مقابل حقيقت عناد مىورزند. كفر يعنى پرده كشى. آن هامى خواهند روى حقيقت، ساتر و پرده بيندازند، يعنى مقصر هستند... .

حقيقت اسلام تسليم است، نه دانستن و ندانستن. دانستن و كشف حقيقت كردن، براى اين ك يك نفر مسلمان باشد كافى نيست. وقتى حقيقت براى انسان كشف شد، بايد عكس العملش در مقابل حقيقت اين باشد كه «آمنّا و سلّمنا و صدّقنا».[1]

امام على(عليه السلام) هدف از بعثت پيامبران را، شوراندن گنجينه انديشه ها مى داند:

و يثيروا لهم دفائن العقول.[2]

«تا گنج هاى پنهانى عقل ها را آشكار سازند».

بر اساس اين جمله ى پر مايه، پيامبران به سان مهندسان زمينى، مهندسىِ معدن انديشه ها را بر عهده دارند و با تعليم و تربيت پيامبرانه ى خود چنان مى كنند كه انسان هاى ناآگاه از گنجينه هاى نهفته ى خويش، به خود ايند و محصولات بديع عقل و انديشه ى خود را به تماشا نشينند. در واقع هدف از بعثت، شوراندن انديشه ها است تا انسان ها از هر آن چه فتواى غير انديشه است سربتابند، و فقط به حكم عقل و انديشه سر فرود آورند.

قرآن كريم از گروهى مغرور حكايت دارد كه عليرغم فهم حق و حقيقت، از روى گردن كشى و غرور، حقيقت را انكار مى كنند تا چند روزى منافع مادى خود را حفظ كنند: